Jakże dziwne właściwości ma w sobie wiedza! Wczepia się w umysł, kiedy już raz go pochwyciła, tak jak uparte porosty czepiają się skały.

Nic bardziej nie tamuje postępu wiedzy niż zła książka sławnego autora.

Istnieją w państwie osobistości, o których nic więcej nie wiadomo prócz tego, że nie wolno ich obrażać.

Ludzie, którzy upili się wiedzą, są plagą społeczną.

Wartość wykształcenia objawia się najwyraźniej wtedy, gdy wykształceni wypowiadają się w sprawie, która leży poza sferą ich wykształcenia.

Niedostatek wiedzy to rzecz niebezpieczna, lecz amatorska dobroczynność kryje w sobie stokroć groźniejsze niebezpieczeństwo.

Mądrość człowieka zależy od równowagi między jego wiedzą a niewiedzą.

Znawca: specjalista, który wie wszystko o czymś i nie wie nic o czymkolwiek innym.

Wiedza, to ta część naszej niewiedzy, którą uporządkowaliśmy i skatalogowaliśmy.

Jestem głęboko przekonany, że rozwój nauki służy przede wszystkim zaspokojeniu tęsknoty za czystą wiedzą.

Wydawało się, że nie tyle mu zależy na przekazaniu im swojej wiedzy, ile na przekonaniu ich, że żadna wiedza [...] nie jest nieomylna.

Dotkliwie odczuwa się nadmiar wiedzy przy równoczesnym niedoborze mądrości.

Wiedza lekarska składa się współcześnie jakby z dwóch tomów: jeden z nich wydany świeżo, wciąż poszerzany, ściśle naukowy, pełen ilustracji, wykresów, matematycznych analiz, drugi zaś stary, zniszczony, zapomniany, choć mieści w sobie sumę wielowiekowych doświadczeń lekarskich.

[...] nie ma czysto intelektualnej wiedzy o Bogu; o ile dosięgamy go jedynie w spekulacji, pozostaje pustym pojęciem – nie tylko bezużytecznym w życiu, lecz także jałowym w kategoriach poznawczych.

Czy to, czego się dowiedział, było warte tego uczucia zbrukania? Nie miał pojęcia. W swoim czasie zapewne się dowie.