http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=v3RfAmAGI1A#t=176s

Bóg także próbował być autorem:

Jego proza--to mężczyzna

A poezja---to kobieta                        

Jeśli to nie miłość?

-cóż jest co ja czuje

Jeśli miłość?

-co to takiego

Jeśli dobra,

skad skutku tak złego

Jeśli zła

Czemu sobie meke tak smakuje?

Jeśli z mej woli płonie

Czemu płacze

Jeśli wbrew woli

Cóż pomoże lament    

Trzeba marzyć

Żeby coś się zdarzyło

Żeby mogło się zdarzyć

I zjawiła się miłość

Trzeba marzyć

Zamiast dmuchać na zimne

Na gorącym się sparzyć

Z deszczu pobiec pod rynnę

Trzeba marzyć



Gdy spadają jak liście

Kartki dat z kalendarzy

Kiedy szaro i mgliście

Trzeba marzyć

W chłodnej, pustej godzinie

Na swój los się odważyć

Nim twe szczęście cię minie

Trzeba marzyć



W rytmie wietrznej tęsknoty

Wraca fala do plaży

Ty pamiętaj wciąż o tym

Trzeba marzyć

Żeby coś się zdarzyło

Żeby mogło się zdarzyć

I zjawiła się miłość

Trzeba marzyć



Jonasz Kofta

bum tra la la chlapie fala po głębinie statek płynie..    

Julian Tuwim



Intymny wiersz



Warto, warto żyć.

Wtedy pachniałaś bzami,

Dziś znów kupiłem flakonik,

Roztarłem kroplę na dłoni

I przeszłość wieje nad nami

Bzami.

Warto, warto żyć.

Mgławo jest za oknami,

Zaraz listonosz zadzwoni,

Ustami przypadam do dłoni,

Całuję cień twojej woni...

Przyjdziesz - będziemy sami,

Jedyni i zakochani,

Chłonąc z czułością perfumy

W miłym uśmiechu intymnej zadumy:

\"To my? Ja - i ty?\"

Wiesz? Wzdycham... I przez łzy

Powtarzam: warto, warto żyć...

W zaciemnionym pokoju

Gdzie żyliśmy i zmarli

śmieli się i płakali

duma z naszego związku

powstała tego lata

Cóż za podróż

Trzymać twą rękę

i powiedzieć gliniarzom

że nie masz 16 lat

nie uciekłaś z domu

Pijak zostawił trochę w

starej niebieskiej pustynnej

butelce

Bydlęce wrzaski

Stereotyp szczurów

ścigających po drzewach

w poszukiwaniu tłuszczu

Wtajemniczone dzieci najeżdżają na pola

i śpią w mokrej trawle

dotąd aż wybiegną psy



J.M.

Jonasz Kofta



* * *



Co to jest miłość

Nie wiem

Ale to miłe

Że chcę go mieć

Dla siebie

Na nie wiem

Ile



Gdzie mieszka miłość

Nie wiem

Może w uśmiechu

Czasem ją słychać w śpiewie

A czasem

W echu



Co to jest miłość

Powiedz

Albo nic nie mów

Ja chcę cię mieć

Przy sobie

I nie wiem

Czemu

Nie z te­go świata ja jestem..

da­leko za niebies­kością jest mo­je pół królestwa..

wzrok wasz tam nie sięga ani myśli wasze trędowate..

Moje..

wiem    

wstaw, tą piękną myśl o miłości    

Jakaż to trudna,jakaż sprawa płocha--

Sen.Już pytałam;Kocha czy nie kocha:

Już policzyłam frędzle u firanek.

Juz zobaczyłam .jak prześwita ranek.

Już odklepałam różańców ćwierć kopy

Już wyliczyłam stolice Europy.

Zażyłam proszek jeden,drugi,trzeci

Kiedyż narescie sen do mnie przyleci    

Nad miłość nie ma nic słodszego

nic moc­niej­sze­go,nic wznioślejszego

nic roz­leglej­sze­go i nic pełniejszego..

po­nieważ miłość pot­ra­fi wznieść się po­nad góry,

śmiać się nad oceanami

a tyl­ko w ser­cu na­sycić się i spocząć..

twoja ulubiona jak mniemam??    

przecież wiesz    

ja wiem ty wiesz

I Bóg wstrzymał oddech,

bo takiej miłości jeszcze nie widział.

I Boskim obdarzył ich uśmiechem,

gdy ujrzał ich czułość wzajemną.

I oczom Swym nie wierzył,

gdy widział jak Ona patrzy na niego.

I pierwszy raz dostrzegł taką troskę,

z jaka On czule ją obejmował.

I uszom Swym nie mógł uwierzyć,

gdy podsłuchał ich szepty miłosne.

I się zawstydził,

gdy ujrzał jak jednym stają się ciałem.

I zaniemówił...

gdy ich dusze nad ciałami się połączyły.

I nie mógł uwierzyć,

że stworzył coś tak pięknego.

I Boską łzę uronił,

bo zrozumiał, że był świadkiem szczęścia.

I w końcu zaczerpnął oddech,

bo wiedział, że dla nich, warto było stworzyć ten świat

Z dala od zmroku i poranka, ze wszystkich świata stron

Przywiało tę materię, która związana tu, jest mną.

I wiatr zaszeptał pośród ciszy: Chodź, póki pan mój śpi

I spiesz się, bo gdy mój głos posłyszy, w bezkres odlecę wraz z nim



Lecz póki tak na tchnienie czekam, a nie rozwiał mnie wiatr

Prędko, daj rękę i zrzuć z serca ciężar, co na nie spadł

Wiatr dał mi życie na krótką chwilę, odbierze, gdy będzie chciał

Lecz póki trwam, mów do mnie, proszę.

Mów do mnie, dopóki trwam



Przemów, na pewno ci odpowiem, jak ci dopomóc? Mów!

Zanim na wszystkie świata strony w bezkresie zniknę jak duch.



Milczę-ostatnia chwila mija

Krzyczę, choć brak mi sił.

Za późno... Nikogo przy mnie nie ma.

Był?

mężczyźni juz tak nie piszą niestety



Kiedy Cię moje oplotą sny-

jak białe róże-

nie bój się kochać - ja - i ty

w nieba lazurze.

Ziemia, jak echo minionych dni,

grające w borze,

a nasze duchy wśród martwych pni

wieszają zorze.

Serce mi splatasz koroną gwiazd,

hymnem warkoczy-

pode mną góry, wieżyce miast-

nade mną - oczy.

Dziwnie się srebrzysz, aniele mój,

w tęczowym piórze-

fontanny szemrzą, gwiazd iskrzy rój-

wonieją róże...

Dupa ludzkość raju pozbawiła

Dupa na jabłko Adama skusiła

Dupa już nie raz królów mianowała

Dupa ich także detronizowała

Dupa dziewczęta wyprowadza z nędzy,

Dupa największą patronką pieniędzy,

Dupa po latach w banku je gromadzi

Dupa frajerów do ślubu prowadzi

Dupa rządzi, Dupa bryluje

Dupa losami świata kieruje

Dupa płodzi, Dupa rodzi

Dupa nikomu nie zaszkodzi

Dupa swędzi, Dupa nęci

Dupa też wspaniale pierdzi

I stąd się bierze, ten wiekowy chorał

Co brzmi jak wiekowy morał:

Człowiek się rodzi – z Dupy wychodzi,

Człowiek się żeni – na Dupę wchodzi,

Człowiek umiera – na Dupie leży,

Wszystko na świecie od DUPY zależy!!!

Zanurzcie mnie w niego

Zanurzcie mnie w niego

Jakby różę w dzbanek

Po oczy,

Po czoło,

Po snop włosa jasnego-

Niech mnie opłynie wokoło,

Niech się przeze mnie toczy

Jak woda całująca

Oceanu Wielkiego.

Niech zginie noc, poranek,

Blask księżyca czy słońca,

Lecz niech on we mnie wnika

Jak skrzypcowa muzyka-

Gdy mi do serca dotrze ,

Będę tym co najsłodsze,

Nim

Choć poeta ze mnie marny,

człek przeciętny i niezdarny,

piszę wierszem Moja Miła,

prosząc byś to doceniła.



Słów dobranie jest problemem,

bo nie jestem ja Homerem,

lecz się staram, wciąż próbuję,

wers już ósmy, ja rymuję.



Czas do sedna już przechodzić,

i przekonań swych dowodzić.

Pisać zwięźle, nie rozwodzić,

choć zmuszony jestem słodzić.



Jesteś Słońcem mym na niebie,

co dzień wspinam się do Ciebie,

gdyż o Tobie myślę stale,

och, diamentu mój Krysztale!



Teraz takie mam marzenia,

aby spełniać Twe życzenia,

w Twoich oczach widzieć siebie,

żyć szczęśliwie, mając Ciebie.



Och! Królewno, piękna Damo,

mego świata Panoramo,

to już koniec mej poezji,

bo i tak brak jej jest finezji.



dedykuje Malwi    

Porządek świata- choćby i w swej istocie nie był tak porządny, każdy z nas chciałby ułożyć wg własnego zamysłu. Coż, czasami pozostaję jedynie westchnąć i napisać wiersz, machając z rezygnacją reką na odchodne.

ewano,

ruch.ł nie ruch.ł

diabła udobruchał



zwodził bezpiecznie

teraz jęczy wiecznie

Ździebełko-Ciepełko

Jonasz Kofta



Wiem, że miłość jest udręką

Bo się wszystkiego od niej chce

Ja pragnę mało, malusieńko

A właściwie jeszcze mniej



Ździebełko ciepełka

W codziennych piekiełkach

W wyblakłym na szaro obłędzie

Różowa perełka, ździebełko ciepełka

Znów wiem, że jakoś to będzie



Gdy serce ukłuje przykrości igiełka

I biedne się czuje, niczyje

Ciepełka ździebełko

Ździebełko ciepełka

Wystarczy i wszystko przemija



Ździebełko ciepełka

Diamencik ze szkiełka

Czułości kropelka na listku

Ciepełka ździebełko

Tkliwości światełko

W twych oczach wystarczy za wszystko



Nie chcę wichrów, burz, nawałnic

Uczuć, w których spalę się

Jesteśmy przecież łatwopalni

Dla mnie najważniejsze jest:

Ździebełko ciepełka...

\"Najpiękniejsza perła\"



Nie więź w sobie światła

nie zakuwaj go w kajdany,

nie mów do własnej duszy

... siedź cicho ...

nie mów do serca

... nie jest to pora na kochanie ...

bo miłość dla duszy to kielich słodkiej ambrozji

i zawsze jest czas dobry

aby sprawdzić jak smakuje.



Nie pozwól wypalić się własnej iskrze

nie pozwól zmarnieć duchowi przygnębionemu życiem,

bo staniesz się tylko jego produktem ubocznym ...



upadłeś ... bo masz serce zniszczone ...

czujesz się samotny ... bo nie jesteś na swojej drodze ...



nie musisz nosić na głowie złotej korony

nie musisz mieszkać w rajskim ogrodzie

nie musisz czerpać z kopalni złota

kiedy twoje serce śpiewa pieśń radości

wtedy nawet w podartej kieszeni

znajdziesz najcudniejszą perłę świata.

wielblad od czlowieka rozni sie tym ze moze raz wypic i miesiac robic a czlowiek moze miesiac pic i nic nie robic