Z przyjaźnią sprawa nie jest taka prosta. Długo i z trudem sie ją zdobywa, ale kiedy się już przyjaźń posiadło, nie sposób się od niej uwolnić, trzeba stawić czoła.

Jedni przyznają rację tylko przyjaciołom, drudzy przyjaźnią się tylko z tymi, którzy mają rację.

Kobieta może być przyjaciółką mężczyzny, lecz by uczucie to trwało, niezbędne jest wesprzeć je odrobiną fizycznej antypatii.

I trzeba być wielkim przyjacielem i mocnym przyjacielem, żeby przyjść i przesiedzieć z kimś całe popołudnie tylko po to, żeby nie czuł się samotny. Odłożyć swoje ważne sprawy i całe popołudnie poświęcić na trzymanie kogoś za rękę.

Jak dziwną jest rzeczą, że ludzie zawsze umieją odpowiedzieć na pytanie, ile posiadają owiec, natomiast nie umieją podać liczby przyjaciół ani ich wymienić - tak nisko ich cenią.

Nie skarby są przyjaciółmi, ale przyjaciel skarbem.

Na samotność skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele.

Prawdziwi przyjaciele wbijają ci nóż tylko od przodu.

Przyjaźń, która się kończy, tak naprawdę nigdy się nie zaczęła.

Przyjaźń jest niewątpliwie najskuteczniejszym lekiem na cierpienia zawiedzonej miłości.

Jeśli potrafisz spędzić z kimś pół godziny w zupełnym milczeniu i nie czuć przy tym wcale skrępowania, ty i osoba ta możecie zostać przyjaciółmi. Jeśli zaź milczenie bedzie wam ciążyło, jesteście sobie obcy i nie warto nawet starać się o zadzierzgnięcie przyjaźni.

Jeśli myślisz, że jesteś tym, za kogo uważają cię twoi przyjaciele i twoi wrogowie, to znaczy, że z pewnością siebie nie znasz.

Przyjaciół można mieć w każdym czasie - pod warunkiem, że się ich nie potrzebuje.

Trzeba wielu lat by znaleźć przyjaciela, wystarczy chwila by go stracić.

Każdy może współczuć cierpieniom przyjaciół, lecz trzeba mieć wspaniały charakter, by móc cieszyć się powodzeniem przyjaciela.