Do napisania tego wiersza skłoniło mnie postępowanie kobiet. Oczywiście niektóre kobiety potrafią docenić wysiłki mężczyzn i vice versa, ale taka mała polemika nie zaszkodzi.



Tylko Ty masz prawo cierpieć, przeżywać katusze.

Podobnie jak radość, zazdrości ukłucia.

Tylko Twoją cierpienia płomień razi duszę!

My tego nie znamy, obce nam uczucia?!

Dobrze więc, jesteśmy z gruntu potworami?

Z dna ego nam wyziera pycha i obłuda?

Nie godzi się nawet litować nad nami?

Bo czyż zbawić szatana kiedyś wam się uda?

A czy jesteście lepsze od nas? rzeknę w takim razie!

Po nas wszakże wiadomo, czego się spodziewać.

U was jest w zwyczaju po uczuć pokazie,

Szaty odrzucenia i złości przywdziewać!

Tylko wy możecie, do głębi zranione,

Zemstę swą szykować, płytką sprawiedliwość.

W zadawaniu bólu tak niedoścignione.

Gdzieście potraciły serce, czułość, tkliwość?

Wszakże wy jesteście zawsze ofiarami,

Mężczyźni zaś wszyscy dogłębnie zepsuci?

Wasza dwulicowość, mówiąc między nami,

Może tylko śmiech wzbudzać albo strasznie smucić!

Choćbyśmy i wielkim darzyli was uczuciem,

I każdy z nas pokłady dobra wszelkie zużył,

Kobiece łzy napełnią troską i współczuciem,

Mężczyznę się skwituje: ”Ma na co zasłużył”!

I kto tu jest podły, pytam szczerze?

Czy ten, kto próbuje dawać, świadomy winy,

Czy ten, kto, okazję mając, zawsze bierze,

Samemu nie widząc dawania przyczyny?



Oczywiście może wiersz nie ma racji. Ale pokusiłem się o pokazanie że my mężczyźni też czujemy i przeżywamy. O to przerzucanie się argumentami.

tiaaa    

Teraz inaczej o facetach będzie

jak chcieli: zasadniczo i metodycznie

oni to wyznaczają nam krawędzie

by w życiu było romantycznie



czarujemy, żadna z nas nie przeczy

bo chcecie byśmy były zmysłowe

w dzień szare gąski dbające o dzieci

nocą kuszące i przebojowe



ktoś burzę w mózgu wciąż wam robi

wszak kobieta zawsze zmienną była

a klejnot, który jej łono zdobi

zdobywacie, gdy okazja sprzyja



zdarza się zrobić coś wbrew logice

np. skok w bok z młodszą laską

wahania ciśnienia jak w fizyce

hamulce moralne czasem trzasną



a wam się zdaje, że wy rządzicie

bez nas jesteście jak te modliszki

kuląc ogon o wybaczenie prosicie

królowie życia, życiowi artyści

Kobieto jedyna Ty kwiecie kwitnący

Dla ciebie ten mój dzisiaj poemat

Tyś z miłości dla mężczyzn powstała

Zawsze byłaś i będziesz kochana

Choć przez wieki twe łono splamione zostało

Choć serce zranione stale płakało

Jesteś najpiękniejsza na ziemi.

Mimo że mężczyźni rozpustnicą cię nazwali

Tyś piękna nad pięknem, lecz nigdy nie sama

Kwitniesz jak piękna róża w ogrodzie

I tworzysz promień i przedstawiasz zorze

I nie patrz na ile twa twarz wygląda

Bo ona jest zawsze młoda i cudowna

I nie patrz jedyna i nie patrz na siebie

Bo każda kobieta styka się z grzechem

Dlatego wam dano siłę, wolność i słowo

Bo zawsze na ziemi będziesz KRÓLOWĄ

Delfinie, jestem po koncercie pani Groniec. Na świeżo więc pozwolę sobie tak:







">

sorry za dubla, ale tak mię się robi od jakiegoś czasa. Nie potrafię zlikwidować złośliwości rzeczy tejże.